Proeven voor het verstand, den smaak en het hart

[p. 181]

Lentewandeling.

'k Wandelde door stille boschjes -
'k Zag de tedre knopjes greenen -
Botten in het eenzaam wond:
'k Dacht, ô naare, stille boschjes!
Moet de Lente u eerst doen groenen -
Moet de Zomer dit voltooien,
Op dat in den hersst uw blaadjes
Vallen - in den winter dorren?

Zo is ook mijn jeugdig leven,
In de Lente van mijn jaaren:
Dan genaakt de rijke zomer,
In den herfst van mijne daagen
Valt het blaadje van mijn leven,
En dan dort het in den winter -
In den winter van mijn sterven.

Waar geen blaadje groent er eenzaam -
't Lagcht nooit in den zomer eenzaam -
't Dort, als in den hersst, niet eenzaam, -
't Sterft niet eenzaam in den winter.

[p. 182]

 

Vaak ziet men, een ander blaadje

 

Groenen, op den zelven stengel,

 

Dat met haar groent in del zomer -

 

Dort, in guure najaarsvlagen -

 

't Zamen stervend, in den winter.

 

 

 

'k Wil wel zulk een blaadje weezen,

 

Zegt mijn Chloë; maar zal hier na -

 

Na den winter van ons sterven,

 

Weêr een nieuwe lente dagen?

 

 

 

Dan zal dagen, lieve Chloë!

 

Lente, zonder wedergade -

 

Lente, vol van zaligheeden -

 

Lente, tot in eeuwigheid!

 

 

 

Vlucht dan heenen, lente! - zomer!

 

Vlucht dan heenen, hersst en winter

 

Van dit kort, dit eindig leeven!

 

 

 

Daag dan, ô veel ed'ler lente!

 

Doe ons bij onze aankomst botten -

 

 

 

Lente der onsterflijkheid!