Proeven voor het verstand, den smaak en het hart

[p. 179]

De held.

‘Heeft mijn forsse vuist geen sterk.
‘Om door 's vijands leger-machten,
‘Voor mijn vrijheid, heen te dringen?
‘Kan ik niet op stapels dooden,
‘Door het schittrend staal verslaagen,
‘Als een overwinnaar rond-ziend,
‘Juichen, ik ben eeuwig vrij!

Sprak een held: de woeste grootheid
Tintelde in zijn rollende oogen,
Daar een bosch van trotsche pluimen
Op zijn kooperen helm-kan trilde. -
IJlings trad de lieve Chloris,
Aan den arm van jonge Aglaia,
Lagchend uit het elzen-bosch.

[p. 180]

 

't Schoonste blosje van de blijdschap

 

Gloeide, op haare bolle koontjes:

 

Het betoovrend vuur der wellust

 

Kwijnde, in haar aanvallige oogen:

 

Haare blonde lokjes golfden,

 

Kunstloos, langs haar hals en boezem,

 

Zwoegende onder 't luchtig gras. -

 

 

 

Waar was toen, o held! uw grootheid?

 

Schooten blaauwe kwijnende oogen

 

Toen geen bliksems in uw' boezem,

 

Die geen overwinnend leger,

 

Rookende van 't bloed der helden,

 

Uwe broeders, kon ontroeren?

 

Is uw ziel nog eeuwig vrij? -

 

1786.