Gezangen mijner jeugd

50. Een ontdekking (82) ^50.

Waarom of toch de Dichters
Zoo graag een teugje drinken?
Dit vroeg ik aan mijn Zangster, ³
En zij gaf mij ten antwoord:
‘'Er was in oude tijden,
Een bron, die aan de Dichters ⁶
En vuur, en geest kon geeven;
Hier dronken ze uit, en zongen
Ter eere van hun Goden,
En dappere oorlogshelden.
De schoonheid der Natuure,
Het lagchen van de lente,
Het zoet gevoel der Liefde
Was 't, dat die Dichters zongen.
Maar - met die oude tijden
Is ook die bron verdwenen.
Nu hebben onze Dichters
Ontdekt, in laater tijden,
Dat, in het zap der druiven,
De kragt der bron berustte.

50. Een ontdekking. Eerder gepubliceerd in de Algemeene Vaderlandsche Letter-Oefeningen van juni 1781, p. 283.

3 Zangster: Muze.

6 Een bron: namelijk Hippokrene (‘Paardenbron’), zo genoemd omdat zij ontsprong, nadat het gevleugelde paard Pegasus met zijn hoeven op de muzenberg Helikon had gestampt; wie uit deze bron dronk, zou vervuld worden van dichterlijk enthousiasme (furor poeticus). Reeds griekse en latijnse auteurs als Hesiodus, Kallimachus, Ennius en Propertius noemen zichzelf geïnspireerd door het water van de muzenbron. Zie Pauly-Wissowa VIII, 2, S. 1853-1857; Walter F. Otto, Die Musen und der göttliche Ursprung des Singens und Sagens², Düsseldorf-Köln 1956. S. 30.

[p. 66]

 

Dit is alleen de reden

 

Dat zij zoo gaarn drinken.

 

Nu drinken zij en zingen,

 

Door 't zap der edle druiven

25

Gesterkt, de schoonste zangen.’