Gezangen mijner jeugd

(1968)–Jacobus Bellamy– rechtenstatus



48. Het jawoord (80) Ga naar voetnoot48. Schoone, zeide ik tot mijn meisje, Ga naar voetnoot1 Zeg nu of gij mij bemind? Ga naar voetnoot2 't Meisje lagchte eens, en heur oogjes Zagen mij al kwijnend aan. 5[regelnummer] Ik herhaal het, zeg mijn meisje, Zeg nu, of gij mij bemind?
[pagina 64]
't Meisje stamelde, en een zuchtje Glipte van heur lipjes af. Zeg dan, riep ik onverduldig, Ga naar voetnoot9 10[regelnummer] Zeg dan of gij mij bemind? 't Meisje boog het blozend aanzicht Zagtjes op mijn' schouder neêr. Nu riep ik, van liefde blaakend, Zeg nu, of gij mij bemind? 15[regelnummer] 't Meisje zuchtte - maar, in 't einde, Zei zij stamelende... Ja! 'k Vong, al kusschend, 't lieve woordje Ga naar voetnoot17 Van heur purpren lipjes af. En mijn meisje drukte 't zegel 20[regelnummer] Van heur liefde op mijnen mond!	voetnoot48. Het jawoord. Eerder gepubliceerd in het Taal- Dicht- en Letterkundig Kabinet II (Amsteldam 1782, p. 122) van G. Brender à Brandis. voetnoot1 Schoone: ‘Schöne’ is de gewone aanspreekvorm van het meisje bij Gleim. voetnoot2 Het tot driemaal toe herhalen van deze vraag in vs. 6, 10 en 14, gevoegd bij de telkens grotere heftigheid van de onmiddellijk voorafgaande versregel, leidt tot een climax. voetnoot9 onverduldig: ongeduldig. voetnoot17 Vong: ving.