Gezangen mijner jeugd

45. De ijverzuchtige (75)

Een recht en teder minnaar ¹
Is altoos ijverzuchtig. -
Wanneer zijn meisje een' ander'
Met vriendlijke oogjes toelonkt,
Gevoelt hij, in zijn' boezem,
Een heimelijke ontroering.
Dan straalt hem de ongerustheid
En kommerlijke vreeze
Uit naauwoplettende oogen.
Nu poogt hij eens de droefheid,
In zijn gelaat zoo zichtbaar,

1 recht: ‘in hooge mate de eigenschap bezittend die door het bepaalde znw. wordt uitgedrukt’ (WNT. XII, 3e st. afl. 4, 493), echt.

[p. 60]

 

Met een geveinsde vreugde,

 

Voor aller oog te dekken.

 

Dan weêr doen spijt en gramschap

15

Zijn bleeke wangen gloeïen.

 

Dan brandt 'er in zijn oogen

 

Het vlammig vuur der woede.

 

Dan knerst hij op zijn tanden,

 

En vloekt hem, dien zijn meisje

20

Zoo vriendelijk belonkte.

 

Maar - ziet hij weêr zijn meisje,

 

En lagcht zij lief en teder

 

Den gullen lagch der liefde:

 

Straks zijn de vreeze en droefheid, ²⁴

25

De spijt en felle gramschap ²⁵

 

Van zijn gelaat verdweenen.

 

Dan valt hij op haar boezem,

 

En drukt haar in zijn armen,

 

En kuscht heur lieflijk mondje,

30

En staamelt, onder 't kusschen: ^{28-30; 31-33}

 

Gij zijt, gij zijt mijn meisje! - ³¹

 

Gij zijt de lust mijns levens! -

 

Gij zijt - gij zijt mijn alles!

24 Straks: weldra.

25 spijt: ergernis.

28-30; 31-33 Anafoor, waarbij opeenvolgende regels gelijke aanhef hebben; gewoonlijk drieledig.

31 Gij zijt - gij zijt: woordrepetitie of epanalepsis.