Gezangen mijner jeugd

37. Aan Fillis (63) ^37.

Nog, mijne Fillis,
Voel ik de kuschjes,
Die gij mij gistren
Drukte op de lippen!

37. Aan Fillis. Van alle gedichten uit de bundel heeft dit de kortste versregels: slechts vijf lettergrepen. Ook de gebezigde maat: daktylus + trochee is uniek. Een kwalijk gevolg is evenwel dat hierdoor het verseinde behalve door de syntaktische grens ook nog eens metrisch gemarkeerd wordt. Onwillekeurig leest men nu al die zeer korte verzen als afzonderlijke zinnetjes, die elk voor zich een bepaalde mededeling bevatten. In epigrammatische poëzie kan dit toch tot een bevredigend resultaat leiden; cf. bijv. Spiegels Grafschrift van Dirk Volkertsz. Coornhert: ‘Nu rust/ Diens lust/En vreught/‘ etc en C.F.P. Stutterheim, Problemen der literatuurwetenschap,² Amsterdam 1966, p. 121. Maar in vergelijking met Spiegels geconcentreerde zeggingskracht is het informatief gehalte van de door Bellamy geïsoleerde versregeltjes uiterst gering, mede als gevolg van de uitbreidende herhaling (cf. inleiding, p. XXVI) die hier hoogtij viert. Het resultaat: versverslapping waar pregnantheid geboden was.

[p. 50]

5

O! dat herdenken

 

Brengt me in verrukking!

 

O! wat al weelde -

 

Zalige weelde

 

Schonk mij de Liefde!

10

O! bij mijn Fillis

 

Vind ik de vreugde!

 

O! van haar lipjes

 

Zuig ik het leven!

 

O! uit haar oogjes

15

Schieten dan vonken

 

In mijnen boezem,

 

Die mijn begeertens,

 

Zuivre begeertens,

 

Driftig ontvlammen!

20

Vol van verrukking

 

Kan ik pas staamlen: ²¹

 

Dierbaare Fillis!

 

Gij zijt mijn alles!...

 

'k Vlij mij ter neder

25

Op uwen boezem. -

 

'k Voel uwen boezem

 

Heviger zwoegen -

 

'k Hoor u dan lispen, ²⁸

 

Fluisterend lispen:

30

'k Zal u beminnen!...

 

Eeuwig beminnen!...

 

ô Mijne Fillis!

 

Zulk eene vreugde

 

Grenst boven 't aardsche!

21 ik: er staat abusievelijk is.

28 lispen: lispelen.