Gezangen mijner jeugd

31. Aan mijnen vriend K.... (53) ^31.

Gij waart dan ongelukkig?...
Ach! waarom was de Liefde,
Voor u een bron van droefheid? -
Uw hart, zoo teêrgevoelig,
Zoo zagt, zoo edeldenkend,
Was 't eêlste zoet der Liefde,
Het hart van 't schoonste meisje,
Van 't beste meisje waardig!
En gij waart ongelukkig!...
Maar neen! - gij waart gelukkig! ^l0
Uw meisje was uw liefde,
Uw teder hart niet waardig! -
Nu zal de Liefde uw droefheid
Door heure gunst verzoeten:

31. Aan mijnen vriend K... Met K is bedoeld J.P. Kleyn (zie inleiding, p. VI), die blijkens een brief van Jan Schüll uit Keulen aan Kleyn, gedateerd 1 augustus 1780 (U.B. Leiden, sign. Lk. 1671), treurde om een verbroken verloving. In april 1782 schrijft Bellamy aan Francina Baane over Kleyn: ‘Hij heeft ook bemind, dog ondervonden dat onder de gedaante van een' engel, zich een duivel verschuilen kan.’ (Nijland I, p. 173). Toch kon Kleyn haar niet vergeten: in oktober 1782 zocht zij zelf de drie jaar tevoren verbroken verkering te hervatten, maar Bellamy waarschuwde zijn vriend voor een vrouw ‘wier geheele ziel genoegzaam zinnelijk was’ (Nijland I, p. 246). Zijn advies had het gewenste gevolg.

l0 Zelfcorrectie; zie nr. 11, vs. 9.

[p. 42]

15

Het hart van 't schoonste meisje

 

Van 't allerbeste meisje,

 

Zal ze aan uw hart verbinden!

 

Dan zijt gij steeds gelukkig!

 

Dan zal, voor u, de Liefde

20

Een bron van vreugde wezen!