Gezangen mijner jeugd

29. De liefde (50) ^29.

Wanneer vertoont de Liefde
Zich op het allerschoonste,
In 't hijgende verlangen,
Of na het gul genieten? - ⁴
Wij smaaken het genot reeds
In de armen der verbeelding,
Wanneer wij nog verlangen.
Maar, na het vrij genieten,

29. De Liefde. De vorm van het gedicht moge nog anakreontisch zijn, het hier aan de dag tredende sentiment is dat allerminst. Terwijl in de Anakreontea en in de duitse rococo-anakreontiek alle aandacht uitgaat naar het thans te proeven genot - ‘carpe diem’ - (cf. ook nr. 10), toont Bellamy zich nu met fijn psychologisch inzicht gevoelig voor die andere, diepere wijsheid: ‘Post coitum omne animal triste’. Van een idyllisch, schertsend liefdesspel in rococo-geest zijn we hier ver verwijderd. Daarmee neemt dit gedicht een unieke plaats in onder de Gezangen Mijner Jeugd.

4 gul: uitbundig.

[p. 39]

 

Wanneer, door al de vreugde,

10

De snaaren der verbeelding

 

Geheel zijn overspannen,

 

Dan heerscht in onze ziele

 

Een sombere verwarring.

 

Dan geeft het droevig denkbeeld:

15

Wij hebben reeds genoten!

 

Der ziele een matte houding. ¹⁶

 

Maar, geeft een blik der hope

 

Weêr leven aan 't verlangen,

 

Dan leeft de ziel, en schept zich,

20

Uit loutre harsenschimmen,

 

Wel duizend vreugdebeelden.

16 Der ziele: aan de ziel.