Gezangen mijner jeugd

23. Aan de wijsheid (39) ^23.

Gij vergt mij, achtbre Wijsheid,
Dat ik aan u mijne uuren
Geheel en al zal wijën.
Ja, hemelschoone Wijsheid!
'k Bemin uw ed'le grootheid.
'k Eerbiedig uwe lessen.
Maar ach! de groote Liefde ⁷
Ontrooft mij steeds die uuren,
Die ik aan u mogt wijën.
Wanneer ik, op mijn kamer,
Uw lessen, ed'le Wijsheid,
In stilheid overpeinze,
Dan komt de stoute Liefde,
Die dartle, looze Jongen, ¹⁴
En smijt de wijze schriften
Van uwe groote zoonen,
Baldaadig door elkander.
Dan slaat hij met zijn boogje
De veder uit mijn handen. ¹⁹

23. Aan de wijsheid. Anakreontea nr. 3 levert de grondvorm voor het motief van de loze Cupido die in de kamer van zijn gastheer allerlei onheil sticht. Sedertdien vinden we allerlei variaties op dit thema, bijv. verderop in nr. 32. Rechtstreekse invloed van de derde ode van pseudo-Anakreon lijkt onwaarschijnlijk: daarvoor zijn de verschillen te groot.

7 de groote Liefde: Cupido, zoals blijkt uit het vervolg, speciaal vs. 13-14; cf. ook nr. 3, vs. 20.

14 looze: schalkse.

19 de veder: de schrijfveder.

[p. 32]

20

Dan schreeuwt, dan spot, dan lagcht hij,

 

En roept: mijn lieve Dichter!

 

Hoe zit gij toch te suffen!

 

Kom! laat de wijsheid vaaren,

 

En gaa met mij eens wandlen!

25

Dan moet ik, achtbre Wijsheid,

 

Den dartlen Jongen volgen.

 

Dan leidt hij mij geduurig

 

Voorbij het huis van Fillis.

 

En ziet hij dan mijn Fillis,

30

Dan wijst hij met zijn vinger,

 

En zegt: zie, lieve Dichter!

 

Zie daar -! is dat de Wijsheid? -

 

Zoo spot het looze boefje

 

Nog immer met mijn noodlot.

35

Zoo gaat het, groote Wijsheid,

 

Zoo gaat het elken dage.

 

Misschien, indien de Liefde

 

Mijn Fillis bij mij bragte,

 

Dat ik in stille ruste

40

Mijn uuren u zou wijën!

 

Ach! bragt de Min mijn Fillis

 

Bij mij op mijne kamer!

 

Dan zou ik, ed'le Wijsheid,

 

Met al mijn hart u dienen!