Gezangen mijner jeugd

16. Aan Chloë (27) ^16.

Fillis is mijn lust en leven, Fillis is mijn hartvriendin. ¹
Zij alleen van alle meisjes, is het voorwerp van mijn min!

16. Aan Chloë. De voor Bellamy's doen lange versregel van zeven trocheeën wordt door een cesuur in twee gelijke membra verdeeld. Ongewoon is hier ook het gepaard rijm dat, bij afwezigheid van enjambement aan het eind van de versregels, dit gedicht brokkelig en monotoon maakt. Het verband tussen de versregels, die tevens syntaktische eenheden zijn, berust hoofdzakelijk op metrische gelijkheid en inhoud. We zouden met G.S. Overdiep (Beknopte Nederlandsche versleer², Zwolle 1933, § 28) vers- en zinsbouw van Aan Chloë kunnen typeren als analytisch.
Achter de naam Chloë - zo geliefd in de 16e en 17e-eeuwse pastorale poëzie - verschuilt zich een ons onbekende vriendin van Francina Baane; cf. Nijland I, p. 82.

1 hartvriendin: oudste vindplaats mij bekend in H. van Alphens Klaagzang (1775), vs. 98; het du. Herzensfreund(in) is een veelgebruikt woord in piëtistisch spraakgebruik; ‘In der Empfindsamkeit bald abgegriffen’ (August Langen, Der Wortschatz des deutschen Pietismus², Tübingen 1968 S. 306).

[p. 23]

 

Schoon het onweêr huilt en buldert; ons het licht der vreugde ontrooft,

 

Echter wordt het vuur der liefde niet in 't minnend hart verdoofd,

5

Neen! 't geblaas dier forsche winden, zet dat vuur in hellen gloed!

 

En wij spotten met den vijand, die op onze liefde woedt! -

 

Maar helaas! hoe ongelukkig, wen men dus de min verdrukt, -

 

Wen men twee verëende zielen woedend van elkander rukt! ^7-8

 

Jonge Chloë, ach! uw hartje voele nimmer dat verdriet!

10

Jonge Chloë, neen! uw hartje voele 't leed der Liefde niet! ^9-10

 

Jeugdig meisje, wen uw boezem, voor een' waardig' minnaar gloeit,

 

Worde nooit uw zuivre liefde, door den wreeden dwang, geboeid!

 

Trof u 't noodlot onzer Liefde? ja! ons noodlot trof u 't hart;

 

En uw teder medelijden deelde in onze felle smart.

15

Lieve Chloë, ik bemin u, om dat gij mijn Fillis mint.

 

O, bemin altoos mijn Fillis, en noem mij dan ook uw' vrind!

7-8 wen: wanneer.

9-10 Anafoor of herhaling van een of meer woorden aan het begin van de versregel.