Juist dit is het geweldige: in een zo categoriale wereld als de BRT, de perfecte weerspiegeling van de moderne wereld, wordt een man zonder categorieën een plaats gegund, en niet alleen zomaar een plaats gegund: het hele apparaat van dactylo tot directeur-generaal werkt mee aan de uitbouw van een fantastische show. Die show is zo fantastisch omdat hij alles of niets kan zijn, omdat eigenlijk niemand weet waarmee hij bezig is. De show is al een paar weken geleden begonnen met de eerste voorbereiding ervan. En deze voorbereiding beperkt zich niet tot de muren van de BRT. Tientallen personen over de hele wereld immers zullen meewerken op een echte televisie-manier. Er wordt geen net programmaatje bekokstoofd, dat zonder veel risico aan de kijker wordt aangeboden zoals een stuk cake. Zowel spelers als kijkers zijn betrokken in een directe, geïmproviseerde communicatie. Niemand weet dan ook wat het programma op 28 november wordt, maar daarin ligt precies het unieke. Men gaat voor het televisietoestel zitten niet om iets na of mee te beleven, maar om iets te beleven tout court, zo ongeveer als met een voetbalmatch en direct. Met dit verschil dan dat hier noch de spelregels, noch de opstelling, noch de personen bekend zijn.
James Lee Byars staat, vanuit de studio te Brussel, telefonisch in verbinding met mensen van alle ras en slag over de wereld, mensen die hij niet kent en die hem evenmin kennen. Van al die mensen wil hij vragen verzamelen, vragen die zij op het ogenblik het belangrijkst vinden. Byars is reeds een hele tijd bezig met vragen te verzamelen, maar dan als een verborgen hobby. Nu maakt hij er een officieel instituut van. Met zijn vragen heeft hij bij velen al kwaad bloed gezet. Niets is vervelender dan door vragen overvallen te worden. Niets is meer revelerend. Kinderen stellen vragen, kunnen en mogen nog vragen stellen. Byars stelt echter geen gewone vragen, maar vragen naar vragen. Zijn vragen zijn niet gericht op wetenschap, tenzij men een wetenschap van het vragen stellen veronderstelt. Zijn vragen roepen geen antwoorden op, maar vragen, en het ziet er naar uit dat deze in onze wetenschappelijke tijd belangrijker zijn dan de antwoorden. Want met deze antwoorden lopen we toch niet zover.
De avond met James Lee Byars zal moeten laten zien in hoever we nog tot vragen, d.w.z. tot oorspronkelijkheid en leven in staat zijn. Misschien wordt het opwindend, misschien oervervelend. Dat de BRT - zowel televisie als radio - Byars vragen laat stellen is echter al zo fantastisch, dat ik nog altijd enige moeite heb eraan te geloven. Ik weet niet of er ook BRT-mensen naar hun vragen zal gevraagd worden. Misschien kunnen zij inspringen als er een telefoonverbinding ineens afknapt. Misschien wordt de BRT wel ongevraagd door vragers bestormd □
Auteursrechtelijk beschermd