Madelieven

[p. 206]

Naar Ruckert.

1.

De schoonheid der schepping staat duidlijk en dicht
Voor ieder naturelijk menschengezicht;

Gij behoeft, om haar te begrijpen,

Vergrootglas noch brillen te slijpen.

2.

Mal wicht! Gij baart uw eigen pijn!

Iets kunt gij wezen; maar alles onmooglijk.
Waarom verbaast het u dan toch zoo hooglijk,

Te zien dat andren ook iets zijn.

3.

Wilt ge dat we u metterdaad

In den huismuur bouwen?

Steenklomp! acht het niet zoo kwaad

Dat we u wat behouwen.

[p. 207]

4.

Zult gij de wereld gadeslaan,

Doorzien hetgeen zij stelt te prijken,

Geef dan de schrale vreugd er aan

Altijd u zelv' te laten kijken.

5.

Bij poëzy is toovnarij in 't spel;

Of echter de poëten

Betooverden of toovnaars moeten heeten,

Dat weet ik niet te wel.

6.

Van wat ik zag, van wat ik hoorde,

Voelde ik maar zelden kracht en zin,

Zoolang de indruk de bezinning stoorde.

Eerst bij 't herdenken zag ik alles in.

7.

Gij hadt geen genoegen, en Ik had geen pret,

Wij trouwden elkander, nu hebben wij het;

Hoe is dat geluk dan verkregen,

Indien niet van boven, als zegen?