Korenbloemen

[p. 167]

Naamgeving aan een landhoeve.

Noem ze rozengaarde:

Wat is meer gepast

Voor een plek der aarde,

Waar geen onkruid wast;

Waar de schoonste rozen,

Van de zoetste geur,

Van de zachtste kleur,

In Gods zonlicht blozen.

Waar men elke vrede

Iedre liefde vindt,

Bloeiende op de bede

Van wie God bemint;

Waar steeds versche knoppen.

Vrolijk opengaan

En bepareld staan

Met de reinste droppen.

[p. 168]

 

'k Sleet zoo zoete dagen

 

In dien stillen hof,

 

Geen der woeste vlagen,

 

Die zijn bloemen trof;

 

Heilzaam, frisch, en geurig

 

Was er my de lucht;

 

't Afscheid kostte een zucht,

 

Want mijn hart was treurig.

 

 

 

Hoe gy haar wilt noemen

 

Uit bescheidenheid,

 

Ik denk aan de bloemen

 

My door u gespreid;

 

Stelle ons ook op aarde

 

Menig naam te leur,

 

Boven uwe deur

 

Schrijf ik: rozengaarde.

1850.