Korenbloemen

[p. 166]

Scheiding.

Onze wegen scheiden,

Maar ons hart blijft een;

Immers is ons beiden

Ééne hoop gemeen;

En de dag zal komen,

Is reeds in 't verschiet,

Die ons vereent met alle vromen,

En voor altijd te zamen ziet.

Onze wegen brengen

Over berg en dal,

Naar het God gehengen

En besturen zal;

Liefde doet ze kronkelen,

Maakt ze ruw, en vlak,

Tot waar wy 't vredig licht zien vonkelen,

Van onder 't veilig vaderdak.