Korenbloemen

[p. 82]

Niet voor de wareld.

Voor de wareld bloeit gy niet,

Roem der lenterozen!

't Zedig blosjen, dat zy ziet

Op uw wangen blozen,

Zult gy, waar haar adem gloeit,
En het kruid des velds verschroeit,

Niet verroekeloozen.

Voor de wareld gloeit het niet,

't Lichtjen in uw oogen,

Dat zoo zachte stralen schiet

Van zoo groot vermogen;

Keert zich niet uw reine blik,
Met een heilzaam heilgen schrik,

Van haar lust en logen?

[p. 83]

 

Voor de wareld vloeit het niet,

 

't Traantjen op uw wangen!...

 

Vreemd aan 't wareldsche verdriet,

 

't Wareldsche verlangen,

 

Zal het in zijn zuiver schoon,

 

Zal het aan haar trotsche kroon

 

Niet als parel hangen.

 

 

 

Neen, de wareld boeit u niet,

 

Hoe gy haar moogt boeien!

 

Waar uw hart van overvliet,

 

Wat uw oog doet gloeien,

 

Is een heiliger genot,

 

Is een blijdschap, die uit God

 

Zielen toe mag vloeien.