Korenbloemen

[p. 79]

De deuvig en de kompasnaald.

Een Deuvig, zich te recht zijn waarde

‘Als deuvig en geleerde’ wel bewust,

Daar hy op een maderafust

Een reis gemaakt had om heel de aarde,

En ongetwijfeld al dien tijd,

('t Was streng verboôn hem af te trekken)

Aan overdenkingen gewijd,

Waarmeê slechts onverstand durft gekken;

Een Deuvig dus, van de eêlste geesten vol,

Van rijpe ervaring daarenboven,

Met wetenschap gelaafd in een stikdonker hol,

By passende' afkeer van gelooven,

Verliet zijn ‘stil studeervertrek,’

En kwam zich toonen op het dek.

Het scheen zijn eerste plicht, voor allen,

De Scheepskompasnaald aan te vallen:

‘Gy zijt gelukkig, lieve vrind!

Maar 't is als een onnoozel kind;

[p. 80]

 

Onnoozelheid, die ik niet laken,

 

Maar evenmin benijden wil:

 

Gy meent ons, trillende op uw spil,

 

Den koers naar 't Noorden uit te maken.

 

Maar al mijn studie (en ik zat

 

Zoo lang reeds muurvast op dit vat)

 

Bewijst de onmooglijkheid dier zaken.

 

Vooreerst: nog is 't my niet gewis

 

Dat daar een werklijk Noorden is;

 

Ten andren, kan ik niet ontdekken

 

Hoe 't Noorden naalden aan zou trekken.

 

't Begrip van 't Noorden laat ik staan;

 

Dat trekt sints lang van alles aan,

 

Door wat gevoeligheid te wekken;

 

Maar 't Noorden zelf, hoe zou dat gaan?

 

Gy wilt er tot bewijs van strekken;

 

Maar zie of u 't bewijs niet schort,

 

Dat ge inderdaad getrokken wordt,

 

En dat ik waar gy op durft roemen

 

Geen malen op één punt mag noemen.

 

Geloof niet dat 'k uw eer verkort;

 

Maar hoor hetgeen ik u verklare:

 

Zoo daar een trekkend Noorden ware,

 

Het trok my lang reeds van dit vat....

[p. 81]

 

Doch neen, hoezeer ik 't zelf begeerde,

 

't Gebeurde niet: verklaar my dat!

 

En voorts....’

 

De Naalde sprak: ‘Ei wat!

 

Gy zijt van hout, u Hooggeleerde.’’

 

 

 

't Schip kwam ter reede zoo 't behoort.

 

Men rolde 't vat met wijn van boord.

 

De wijze Deuvig, vol gepeinzen

 

En studie, rolde deftig meê.

 

't Kompas bleef eervol op zijn steê.

 

Het schip stak af tot nieuwe reizen:

 

De Naald wees trouw den weg door zee.

Aanteekening.

Misschien weten niet alle lezers terstond wat een Deuvig zij. 't Is de houten stop waardoor een vat gesloten blijft, tot dat zy plaats moet maken voor een kraan, waardoor zich de inhoud mededeelt.