Korenbloemen

[p. 69]

Verscheiden gedichten.

[p. 71]

Zangdrift.

Hoe woelt de poëzy

In my,

En haakt aan 't licht te komen;

Als in 't gebergte een volle bron,
Begeerig naar den glans der zon,

Begeerig uit te stroomen.

Hoe voel ik my omringd,

Omkringd,

Door beelden, geesten, schimmen,

Van schoonheid, liefde, waarheid, kracht,
Me omzwevende in een halve nacht,

Waaruit een dag wil klimmen.

Hoe ruischt my koor op koor

In 't oor,

Verlokkend en ontroerend.

Hoe zoet weemoedig is het my,
Als ware een stroom van melody

My op zijn golven voerend.

[p. 72]

 

Als hoorde ik in 't verschiet

 

Een lied,

 

Dat hart en zin mocht kluisteren;

 

Een nieuw gezang, dat niemand zong,

 

En dat de gantsche wareld dwong

 

Tot opgetogen luisteren.

 

 

 

Mijn vrienden, neen! geen lust,

 

Maar rust

 

Ontbreekt den armen zanger.

 

Hem kwelt een lang getergde dorst

 

Naar poëzy, zijn moede borst

 

Is van gedichten zwanger.

 

 

 

Geef de onbezorgde vreugd

 

Der jeugd,

 

Haar zoete mijmeringen,

 

In schaduw van 't aloud geboomt,

 

Of waar, van munte en tijm omzoomd,

 

De rimpelende duinbeek stroomt,

 

Hem weer - en hy zal zingen.