Gedichten. Nog eens winterloof en Dennenaalden

Willem Gerard Brill overleden 26 Januari 1896. aan j.p. hasebroek.

Wie 't eerst ons zal ontvaren,

Wiens uurtje 't laatste slaat,

Dat hangt niet aan de jaren,

Maar aan Gods vrijen raad.

29 Juni 1894.

Ten dage van het 61^ste herinneringsfeest

der vrienden W.G.B., J.P.H. en N.B.

Het godlijk antwoord is

Op de eerste vraag gekomen,

Aan onze vriendentrits

De dierbare Oudste 't eerst ontnomen;

Veel had hij nog te lijden,

Veel manlijk door te staan,

Veel bangen strijds te strijden,

Eer hij ons voor mocht gaan!

[p. 170]

 

Hoe rustig zien onze oogen

 

Thans op zijn rustbed neer!

 

Een stem komt uit den hoogen:

 

‘Hier ben ik; bij mijn Heer.’

 

Hoe blijft ons van dat leven

 

Aan Godes hand geleid,

 

Een vriendlijk beeld omzweven

 

Van rijpen ernst en minzaamheid!

 

 

 

De krachten en talenten

 

Van zijn verheven geest

 

Zijn rijk en veel geweest,

 

En rijk en veel de renten.

 

Laat nòg begaafder pralen

 

Met schitterender krans:

 

Geen schittering kan halen

 

Bij zijner deugden zachten glans.

 

 

 

Haar lichtspoor blijft verlichten,

 

Bij 't dalen van den nacht,

 

De schreden die wij richten

 

Tot daar hij ons verwacht....

 

Tot weerziens, ons zoo waarde,

 

Zoo nutte tochtgenoot!

 

Wat ons verbond op aarde

 

Reikt over graf en dood.