Gedichten. Nog eens winterloof en Dennenaalden

[p. 169]

Aan de jarige
op Driekoningendag.

Gij waart, toen ik u eerstmaal zag,

Een kind van zeven jaren,

Met frisschen blos en gullen lach

En donkerbruine haren.

Gij waart, toen ik u kreeg ter Trouw

Voor zes en dertig jaren,

Het toonbeeld van een knappe vrouw,

Zoo als er weinig waren.

Ook nog draagt gij uw jaren goed,

Uw acht en zestig jaren;

Uw hart bleef jong, uw oog zijn gloed,

Uw wang haar kleur bewaren.

Wat zegt elk, die u gadeslaat

Op dit uw blijd verjaren?

‘Lang blijf de tijd dit lief gelaat,

Lang God dit leven sparen!’

1896.