Gedichten. Nog eens winterloof en Dennenaalden

Abba Vader.

Het ‘Abba Vader!’ ligt me in 't hart;

Hoe zou het aan mijn lippen

Niet als vanzelf ontglippen,

Zoo vaak het mij gegeven werd

Met ware hartsgebeden

Hem onder 't oog te treden?

Het ‘Abba Vader!’ weert hij niet,

Al zijn zijns kinds gebreken

Ter helfte niet geweken;

Al speurt hij, die zijn hart doorziet,

In spijt van beter trachten,

Veel zondige gedachten.

[p. 171]

 

O Gij, die mij uw kind gemaakt,

 

Gemaakt hebt en doet blijven.

 

Bestrij toch wat ge in mij wraakt,

 

En help mij 't uit te drijven!

 

Uw tucht baart mij geen droefenis

 

Dan dáardoor, dat zij noodig is.