Gedichten. Deel 3

Kinderklacht.

Hoe ben ik toch op mijn vermaak

En spel zoo nauw gezet,

Maar achtloos in de beste zaak

En traag in mijn gebed?

Wat baat mij, loshoofd die ik ben,

Den wil van God te zien,

Als ik hem daaglijks beter ken,

En daaglijks slechter dien?

Ach, veel te weinig is mijn hart

Van u, o God! vervuld;

Vergeef mij wat mij dikwijls smart,

O God! vergeef mijn schuld!

Doordring mij van uw Geest en Woord,

En schenk me in 't bidden lust!

[p. 296]

 

Dat gij 't gebed eens kinds verhoort,

 

Daar ben ik op gerust.