Gedichten. Deel 3

[p. 236]

De verminkten.
(Slot Werningerode.)

Zij waren beiden frisch en sterk

En in den bloei van 't leven,

Maar onvermogend tot het werk,

Weleer door hen gedreven.

Zij waren, op een oud kasteel,

Een soort van ‘extra booien’,

Vertoonden 't ons van deel tot deel,

En leefden er van fooien;

Gelukkig, dat zoo groot een vorst¹⁾

Zich hunner aan wou trekken,

En dat de penning op hun borst

Hun hartzeer mocht bedekken!

De een miste een arm, en de ander had

Het lood nog in de beenen;

De fraaie vruchten waren dat

Van d'oorlog met de Denen.

1) De Graaf van Werningerode-Stolberg.