Gedichten. Deel 3

Nazomer.

Reeds begint de spin haar rag

Overal te weven;

Korter wordt de zomerdag,

Korter wordt het leven;

Maar in 't rijp en rijpend graan,

Maar in halm en schooven,

Lacht de goedheid Gods ons aan,

Die wij dankbaar loven.

Die het rozenbed beschouwt,

Wordt geneigd tot treuren;

Maar de boomgaard blinkt van goud,

En de druiven kleuren.

Ook de roode lijsterbes

Gloeit zoo schoon als immer....

Vogels! volgt mijn wijze les:

Plukt haar nu - of nimmer.

Eerlang hangt de valsche boog

In het vreemde lommer;

't Late besje lokt uw oog,

En gij ducht geen kommer.

Maar, verborgen voor uw blik,

Door den moord geweven

Gaapt de paardenharen strik

Naar uw schuldloos leven.

Lieve kindren! elk genot

Is aan tijd gebonden;

[p. 179]

 

Smaakt het, met een oog op God,

 

En ter rechter stonden.

 

Die van geen genoegens weet,

 

Die hij niet mag rekken,

 

Zal zich een gedurig leed,

 

Of den dood verwekken.