Gedichten. Deel 3

[p. 178]

Benöni.

Gij wist niet wie 't was, die zoo kort, maar zoo zacht

U aan 't hart van haar liefde mocht prangen,

Die op eenmaal verdween, in dien treurigen nacht....

Maar gij scheent haar terug te verlangen.

Rondom uwe wieg werd door velen geschreid;

Doch de reden kondt Gij niet doorgronden;

Slechts hebt gij een dubble zorgvuldigheid

Bij al deze droefheid gevonden.

Gij wist niet waarom, maar gij kondt maar niet recht

U gewennen aan 't aardsche gewemel....

Tot dat gij heel zachtjes werdt nedergelegd

Op uw Moeders schoot, in den hemel.