Gedichten. Deel 3

In eenzaamheid.

In eenzaamheid, gedenk ik aan mijn Vader,

Mijns Vaders eenzaamheid,

Sinds Moeder is ter rust geleid,

En hem een dienstmaagd blijft, en niemand nader.

Veel kindren heeft hij, maar die op hun beurt

Reeds vaders zijn en moeders.

Nog eens vereenen zich de broeders

En zusters om die doodbaar, zoo betreurd.

Dan gaan ze uit een. Elk vindt zijn lieve kleenen

Verbaasd van 't rouwgewaad;

Terstond verheldert hun gelaat;

Reeds boort de glimlach door de tranen henen.

[p. 148]

 

Maar Vader blijft en treurt alleen. Helaas!

 

Kan hij zijn oog gelooven?

 

Daar staat haar stoel terzij geschoven...

 

Hoe ledig is heel 't huis door ééne leege plaats!

 

 

 

Ach Vader! wat kan kindermin hier baten?

 

Neen! Zoek bij God uw troost!

 

De Hemelvader heeft geen kroost

 

Dan dat Hem nooit verlaat, en nimmer wordt verlaten.