Gedichten. Deel 3

Verpoozing.

't Bezig leven sleept mij voort

Met zijn last en lusten;

Laat mij, in dit lieflijk oord,

Van mijn zorgen rusten!

Vriendschap opent mij dees deur,

Tusschen loof en bloesem;

Rozen van den zoetsten geur

Draagt zij aan haar boezem.

Onder 't half verborgen dak,

Lachen vreugde en vrede.

Zoo mij hier een doren stak,

'k Bracht dien zelf dan mede.

Voedsel zal hier aan 't gemoed

Noch den geest ontbreken,

Waar men van 't waarachtig Goed,

't Echte Schoon kan spreken.

't Woord des Heeren vind ik hier

Tot mijn troost en stichting;

'k Breng er zelf een deel of vier

Waarheid en verdichting.

Mooglijk wordt een enkle maal

Eigen dichtgeest wakker,

[p. 92]

 

Als ik langs het mastbosch dwaal

 

Of den boekweitakker.

 

 

 

Mooglijk... maar geen plannen, neen!

 

Thuis moog 't werk mijn lust zijn:

 

Rusten kom ik hier alleen;

 

En de rust moet rust zijn.