Gedichten. Deel 4

De doodsklok.

De doodsklok luidt.

Gezangen zwijgen.

De scherts heeft uit.

De zuchten stijgen.

De wang verbleekt.
De doodsklok spreekt.

De doodsklok spreekt:

‘Het gaat op scheiden.

Schoon 't hart u breekt,

Wilt u bereiden!

Vergeefsch misbaar!
De tijd is daar.

De doodsklok zegt:

Wel moogt gij schromen,

Die voor 't gerecht

Eens Gods moet komen,

Wiens heilig oog
Nooit schijn bedroog.

Geteld, gericht

Zijn al uw zonden;

Uw deugd te licht

Voor God bevonden;

Verdiend verderf
Uw deel en erf!’

Maar englenzang

Klinkt luid er boven,

Als om 't geklang

Der klok te dooven:

Daar is geen nood,
‘Daar is geen dood,

Voor die gelooven!

Niets kan Gods kind
Aan Hem die 't mint

Ontrooven!’