Gedichten. Deel 4

Rosabella.

Hoort toe, gij Juffren, lief en schoon!
Ik zing geen bloedig wapenfeit;
Droef is het lied en zacht de toon,
Die Rosabella's lot beschreit.

‘Meer, kloeke Veerman, meer uw schuit!
En schoone Jonkvrouw, wacht uw voet!
Stel d' overtocht tot morgen uit;
Waag u vandaag niet aan den vloed.

De zwarte golf jaagt schuimend voort;
De meeuwen vliegen angstig rond;
De gil der meermin is gehoord,
Die schipbreuk, nood, en dood verkondt.

Den grijzen ziener kwam vannacht
Een vrouw in druipend doodskleed voor;
Geef op zoo droef een voorspook acht;
Blijf hier, en zet de reis niet door.’

‘'t Is om Lord Lindsay's erfzoon niet,
Niet om den dans op 't feestlijk bal;
Maar om mijn moeder, wie 't verdriet
Alleen te zitten in haar hal.

Denk niet, het mocht om 't ringspel zijn,
Waar Lindsay's zoon de kroon bij spant!
Neen, maar mijn' vader smaakt geen wijn
Tenzij van Rosabella's hand.’

't Kasteel van Roslin scheen dat uur
In wonderdadig licht te staan;
't Was breeder dan van 't bakenvuur;
't Was rooder dan de glans der maan.

[p. 155]

 

Het gloeide om Roslin's steile rots,

 

Het kleurde 't braambosch in de glen;

 

Men zag 't van Drydens eikenbosch,

 

En van 't spelonkrijk Hawthornden.

 

 

 

Het gloeide om Roslin's slotkapel,

 

Waar, ongekist en onbedekt,

 

Elk Heer van Roslin goed en wel

 

Ligt in zijn rusting uitgestrekt.

 

 

 

Daar binnen scheen 't op beuk en muur;

 

Op 't altaar; in de sacristy;

 

De omkranste pijler blonk als vuur;

 

't Lichtte, onder 't wulf, de dooden bij.

 

 

 

En elke roos, aan boog en beer,

 

Aan trans en tin, scheen bloedig rood -

 

Als telken maal, wen ramp of nood

 

Den Huize dreigde van St. Clair.

 

 

 

Zijn twintig Heeren zag dat Huis

 

Uitdragen ter gewijder steê;

 

Geharnast slapen ze in haar kluis; -

 

Maar Rosabella slaapt in zee.

 

 

 

En geen St. Clair, 't zij oud of jong,

 

Is zonder lijkdienst heengegaan; -

 

Maar Rosabella's doodlied zong

 

De schorre meeuw, de wilde orkaan.

 

 

 

Naar Walter Scott.

't Kasteel van Rosslyn ligt op den rand van een steile rots, aan den oever van de Eck, een groote vier uur zuidelijk van Edinburg. Ik zag er in 1871 de uitgebreide ruïne van. Het werd in het midden der 15de eeuw gebouwd door William St. Clair, Prins van Orkney, Hertog van Oldenburgh, Graaf van Caithness en Stratherne, Lord St. Clair, Lord Niddesdale; etc. Dezelfde machtige edelman legde ook den grond van de in de nabijheid zich bevindende kapel, een meesterstuk van rijkversierde gothische bouwkunst. Zij is nog steeds in gebruik. De overlevering zegt dat zij, in de nachten vóór den dood van een der St. Clairs, zich voordeed als in brand te staan.

Dryden; een naburige Heerlijkheid, in 't begin dezer eeuw in 't bezit van John Mercer, zoon van Mercer of Pittchar in Perthshire: vroeger, als uit een zich daarop bevindend groot gedenkteeken blijkt, van ‘James Lockhart of Lee and Carnwarth, Lord of the Bedchamber of his Imp. Majesty Joseph II’ etc. † 1790.

't Spelonkrijk Hawthornden. Overschoon landgoed, vermaard als het verblijf van den dichter Sir John Brummond († 1649) gentleman usher van Jacobus VI. en hoog vereerd door zijn vriend Ben Jonson. Het huis ligt op een hooge rots, van welker steilen rand het almede op de Eck neerziet. In den wand van de rots, beneden het huis, bevindt zich een tal van met handen gemaakte holen, waaromtrent verscheidene verhalen in omloop zijn, doch die waarschijnlijk reeds van de 13de eeuw, uit den tijd der bloedige oorlogen tusschen de Schotten en Engelschen, dagteekenen.

[p. 156]

Waar ongekist en onbedekt enz. Het was eerst in de dagen van Jacobus VII, dat een Roslin in een doodkist ten grave ging. Al zijn voorouders waren, in volle wapenrusting, in een gewelf onder den kerkvloer ter ruste gelegd.

De omkranste pijler. Deze uitnemende proeve van gehouwen beeldwerk, een pijler waar zich op de bevalligste wijs een bloemslinger omheenwindt, heb ik ten hoogste bewonderd. Het is een der schoonste sieraden van een gebouw, waarin voor het overige geen enkele der pijlers, bogen of vensters aan de andere gelijk is. Men noemt hem ‘the Prentice's pillar’, en het verhaal luidt dat een bouwgezel hem gedurende het afzijn van den meester, die naar Rome gegaan was om zich een model te verschaffen, had afgewerkt; voor welken gruwel hem de afgunstige meester met den dood zou hebben doen boeten.

Elke roos aan boog en beer. Onder een overvloed en verscheidenheid van bouwsieraden, komt hier de roos veelvuldig voor, waarschijnlijk, op den klank af, in toespeling op dien naam van Roslin. Deze heeft echter niets met rozen uitstaande. Rosslinhe is volgens Walter Scott zooveel als ‘promontory of the lin or waterfall.’