Gedichten. Deel 4

Al te fel.

‘Dat gij mij liefhebt, weet ik niet,

En wil er niets van weten;

Zoo gij 't mij toezingt in een lied:

Ik zal dat lied vergeten.

Zoo gij mij zendt uw beeltenis:

Ik zal dat beeld verscheuren;

En zegt men dat dit jammer is:

Ik zal het nooit betreuren.

Indien ik hoor: hij maakt het hof

Aan een der schoonste schoonen:

Ik zal uitweiden in haar lof

En mij verheugd betoonen.

En dreigt gij mij: “Ik ga naar West

Of Oost, om nooit te keeren!”

Zoo zal ik zeggen: Opperbest!

En wel te diverteeren!’

Zoo sprak ze, en dacht ze meende 't wel,

Als honderdduizend vrouwen.

De minnaar dacht: ‘'t Is al te fel,

Ik meen maar vol te houen.’