Gedichten. Deel 4

Gij schittert.

Gij schittert, maar verrukt ons niet,

Hoe schittrend gij ook zijt.

Uw blinkend woord, uw klinkend lied

Verkwikt niet, noch verblijdt.

Gij toont u rijk, en laat ons arm;
Gij gloeit, en maakt geen onzer warm.

Hoogt vliegt gij op verbeeldings vlerk,

Hoog boven aarde en zee.

Wij zien u na door 't luchtig zwerk;

Maar niemand voert gij meê.

De hoogste kracht op 't kunstgebied
Ontzet ons, maar ontroert ons niet.

Vergeefs voor haar bewonderaar

Met gouden luit gepraald

De snaar toch, die de hartesnaar

In ons doet aanslaan, faalt.

De rijkste tonen zijn verspild,
Waar deze snaar niet medetrilt.

Groot Kunstnaar, wilt gij Dichter zijn:

Wees met ons mensch! - Gevoel

[p. 146]

 

Eens menschen harte-vreugd en pijn,

 

Of alles laat ons koel.

 

Vertolk wat in ons lacht en schreit;

 

En oogst den traan der dankbaarheid.