heidt, Godt zy gelooft, ende wil de selve voorts lange tijdt tot uwe saligheit continueren, mijnent halven ende aengaende mijn Kinderen, die hier by mijn zijn, danken wy mede sijne Goddelijke genade; Met droef heidt heb ik voorts verstaen het overlijden van mijne gunstige vrienden, Schaft, Hases ende Soop zal: gedachtenisse, ende de sobere gesteltenisse van Aef Jans Dochter, de Heere wil haer bystaen ende geven dat saligh is, hy magh met recht wel saligh uitgesproken worden, die in den Heere ontslaept, ende van sijnen arbeidt ende moeiten magh rusten, dan een iegelijk moet den tijdt verbeiden met langhmoedigheidt die Godt daer toe gestelt heeft, als het na wenschen soude mogen gaen, ik soude mijn mede van mijne droefheden ende ellenden wel gaerne ontbonden ende in de eeuwige vreughde overgeset sien, dan de Heere weet wanneer hy ons daer toe sal verheffen, ende mijn uit mijne benautheden verlossen, tot hem wil ik, in mijnen noodt, alleen mijn toevlucht nemen, met een vast betrouwen, dat hy eens mijn Ziele verlossen sal uit de handen van mijne vervolgeren, dat hy mijn Ziele sal trekken uit dese gevangenisse, op dat ik in der eeuwigheit sijnen name magh loven met alle Heiligen. Wilt Su Hermans van mijnent wegen groeten, ende haer seggen dat ik in het overlijden van haer Man zal: mijn goede vriendt, bedroeft ben: Doch des Heeren goedtheidt bespeure ik weder daer in, dat hy mijn in plaetse van dese overledene, met een nieu sonderlingh toegedaen vriendt gesegent heeft, aen den welken uwe l. desen ingeleiden 't zy door Simon Arentsz. ofte selfs, sal gelieven te behandigen, ik magh mede wel seggen, dat de
Heere niet en slaet, ofte hy salft weder, sijn naem moet gepresen zijn in der eeuwigheit: Ik en twijffele niet of metter tijdt sal de goede sake ende mijne ontschuldt wel bekent worden, want Godt laet wel toe voor een tijdt dat de gerechtigheidt wat verdrukt wordt, maer niet dat die t'eenemael soude werden onderdrukt: De Heere, hope ik sal mijn sterkheit verleenen dat ik onder den last niet en beswijke, al ist dat het hem laet aensien na menschen oordeel datter voor mijn gants geen hoop, van uit dese Kerker oit in mijn leven te mogen komen, voor handen is, wat mijn Kinderen op haer versoek verkregen hebben heeft uwe l. uit mijn Dochters ontwijffelijk wel verstaen, daer uit wel te bemerken is, dat ik genen troost en hebbe te verwachten, dan 't gene by de menschen schijnt onmogelijk, is by Godt altemet anders geschikt, daerom moeten wy op hem vertrouwen, ende met langhmoedigheidt den tijdt verwachten: Ik hope dat uwe l. eens consent sal verkrijgen om by mijn te mogen komen; de Heer Sonk, als hy nu in den Hage sal zijn, sal mijn Kinderen in hare versocken, hope ik, wat behulpelijk, ende de oude kennisse gedachtigh zijn: Mijn Soon Adriaen is inde derde Maent by mijn geweest, als hy weder sal afgaen, denkt hy, soo het Godt gelieft, uwe l. ende sijn Nichten eens mede te besoeken, mijn dunkt dat uwe l. nu geen reden heeft te klagen van dat sy niet over komen, hoewel ik weet dat uwe l. dat niet en verveelt, ende desen voorts eindende seer lieve ende beminde Suster met mijne hartelijke gebiedenissen, aen uwe l. midtsgaders uwe l. Kinderen, Aef lans soo sy noch leeft, mijn Neef Merens met sijn Huisvrou, Cornelis Veen met sijn Huisvrouwe, Dirk Brouwer met sijn Huisvrouwe, Duifgen Hogerbeets, ende alle andere vrienden ende goetgunstige, zijt alle te samen Gode almaghtigh bevolen. Uit de gevangenisse tot Loevestein, desen 13. April 1622.
Uwe seer l. ende dienstwillige broeder
R. HOGERBEETS.
Auteursrechtvrij