Dichtkonst van verscheide stoffen

Nieuwjaers gift aen Dominicus Sapma.

Wijze: O schoonste Perzonagie!

HOud op van 't sondigh leven;
Laet ons den tijdt een goeleer meester wesen;
't Oude Jaer is verdreven,
Is 't datmen geen wet meer behoeft te vreesen,

Nu onse Christ'

Geboren is,

Zijn wy niet meer beladen
Dat Godt ons loone,
Maer dat hy wil betoone:

Zijn genaede.

Doch wy moeten verlaten

Ons' sonden, mensch! en houden op van dwalen;
Ons quado en nu te haten;
Gelijkerwijs de zon houd op van daelen,

En vlied 'et spoor,

Waer in hy voor

Heen zinkend' plagh te rijden,
Laet ons de wegen
Waer in wy souden plegen

Zoo ook mijden.

De Zon trekt aen het rijsen:

Let menschen let, wat of dit is te seggen;
Hier meê wil hy bewijzen,
Dat niet genoegh is zonden af te leggen;

Maer datmen moet

Zich spoên tot goedt,

En wassen in goê werken;
En door gebeden,
Zoo sullen Godts goetheden

Ons versterken.

Dit gunn' ons Godt der goden,

Die ons sijn geest wil mildelijken geven,
Ons leeren sijn geboden,
Op dat wy naer sijn woorden heiligh leven:

Zijn wijs behoed'

Leert ons tot goedt.

En schut ons voor beswaeren;
Zoo dat wy mogen,
En staegh te dienen pogen

Veel nieuw' jaren.