Dichtkonst van verscheide stoffen

(1668)–Johan Beets– rechtenstatus



[pagina 290]
[Laet uw' gesichten] Wijze: Indien na lijden. Praestat mori, quàm odisse Daphnen. Amantem redama. LAet uw' gesichten Eens 't mywaerts lichten, Ziet eens uw' minnaer aen, Van wie g' uw' oogh' gaet slaen, En die ghy altijdt stuurs aen siet, Of vliede, Dien ghy versmaet, Vol droef heidt laet, Ja heel afkeerigh haet, Ik wil mijn sweren Met daet beweren, En toonen van mijn trouw; Want niemands vinden sou Stantvaster minnaer, als ik ben, Ja 'k ken Betoonen, licht Hoe uw' gesicht My drijft tot mijne plicht. Wat 's dan de reden, Dat mijn gebeden Van u niet zijn geacht; Maer staegh bespot, belacht, Of hout ghy my geheel mismaekt, Of laekt Ghy my om 't goedt, Dat eb, en vloedt, Dus en soo drijven doet. Wilt ghy my haeten, En stuersjes laeten, Om dat uw' Schaepke us sijn Meer in getal, als mijn, Ziet ghy niet eens jes op de siel, Die viel Uit d' Hemels sael, Ons geeft, ons tael Verlichtend' t' eenemael. Went Herderinne, En keert uw' minne Tot hem, die het gerucht Doet blasen door de lucht; Zijn Liefstens naem, die hy staeg speelt, En queelt, Wiens Herders fluyt Zingt overluid' Zijn Engelin, fijn Bruidt. De harde Rootschen, En Boomen bootsen Mijn lullepijpje na, Wanneer ik Daphne slae De Nymphen stesten na 't geklank, Haer sank, Ghy wordt benijt. Elk woud' om strijdt Wel wesen 't geen ghy zijt.