Dichtkonst van verscheide stoffen

[p. XXI]

Aen den Zoet-vloeiende Poëet Jan Beets J.U.D.
Op zijn Mengel-dichten, En het spel van Melissa.

VErscheide gaven heeft langh in verscheiden herten
Der Musen-vooghd gestort, waer meê zy mochten terten,

Een ieder in het zijn, met recht de best van al

Die doen, daer voor, en nu betreen des Wereldts bal.

Elk schreef op zijn manier, en elk liet door zijn schrijven
In ons gedachtenis een staele naem na blijven:

De zoete Flaccus trok hem Krijghs-gebars niet aen,

Noch weer den teeren Lier de trotze Mantuaen,

De gast van Sulmo, en zijn Maet, de geile jongen,
Die zoo veel heeft tot roem van Cynthia gezongen,

En laeden op hun noit de zwaer en droeve last

Van 't Sophocleesche stof, noch 't had haer niet gepast.

Annaeus heeft alleen de statige Treur-spelen
Genomen in de handt, en weten te verdeelen:

Maer als by zingen zou weêr 't een of 't ander lied

Op 't Goodje van de min, zoo was 't met alle niet.

Het zoet gerijm heeft die een braven lof gegeven,
Dees om zijn boeken is tot in de lucht verheven;

Een ander om zijn diep en nau-begrepen dicht

Van Fama wordt om 't Hooft een eere-krans gevlicht.

Maer hoe veel grooter naem moet u zijn toe geschreven,
Wien Phoebus heeft alleen het al-te-mael gegeven?

Indien men wil wat harts, wat sachts, of tusschen beid,

Ghy zijt in allen t' huis, en doet terstondt bescheidt.

O licht van 't Noorder-land! hoe lukkigh zydy Hooren,
Uit wiens geest-rijke schoot is soo een held gebooren,

Wiens treffelijk verstand ver d ouden overtreft,

En aen der Musen dis zald hooghst noch zijn verhest!

D. van Zeevangh.