Jongelingsdroomen

[p. 95]

Lelie en Roos.
In Hendrika's album.

Lieve, denk er aan.
Tollens.

Ik zat en ik droomde onder 't hangende loover,
'k zat vreedzaem en rustig; en eensklaps, daer trof
Een ritslen mijne ooren; ik zag door 't gebladert:
Een meisje liep, vlug als de wind, door den hof.

Terzij van 't priëel, waer ik zat, stond een lelie,
En nevens de lelie ontlook er een roos:
Het meisje kwam nader en nader getrippeld,
En kwam bij de bloemen, en toefde er een poos.

‘Hoe blank is die lelie, hoe blozend dat roosken!
O! bloemen, wat is er toch schooner dan gij?’

[p. 96]

 

Zoo sprak zij; en 'k staerde op het kind door het loover,

 

En dacht: gij, o meisje, zijt schooner dan zij!

 

 

 

O ja; want het maegdelik blank op uw voorhoofd

 

Is schooner dan 't blank waer de lelie meê praelt;

 

En frisscher dan 't blad van 't ontluikende roosken

 

Is, lieve, de blos die uw kaekskens bemaelt.

 

 

 

En, schooner dan leeljen en roozen der aerde,

 

Dan roozen en leeljen op 't aenschijn der maegd,

 

Is 't roosken der liefde, de lelie der onschuld:

 

Twee bloemen, die gij in uw maegdenhert draegt.

 

 

 

- En 't meisje hernam weêr: ‘Maer, jeugdige bloemen;

 

Waerom toch verslenst ge zoo spoedig, waerom?

 

Verrijst er een onweêr, dan ligt gij in 't stof reeds

 

Van avond, als ik hier weêr wandelen kom!’

 

 

 

Een traentje viel neêr uit hare oog op de bloemen:

 

Ik voelde ook een traen in mijne oogen: - ja, kind,

 

Zoo dacht ik, - en als ik hier weêrkom, wie zegt me

 

Dat 'k nog op uw aenzicht de bloemen hervind?

 

 

 

En, 't roosken der liefde, de lelie der onschuld:

 

God schiep hen om eewig te bloeien; - maer ach!

[p. 97]

 

Zoo menig orkaen rijst in 't herte der maegden,

 

Wie weet.... Maer het meisje hernam met een lach:

 

 

 

‘O! God, die de bloemen deed groeien, zal vast ook

 

De bloemen beschermen!’ - Het zij dus, lief kind!

 

Zoo dacht ik; - en 't meisje liep huppelend henen,

 

Zoo blij en zoo vlug als de dartele wind.

1844.