Jongelingsdroomen(1853)–Jan van Beers– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 52] [p. 52] 't Mystieke roosken. Eens heb ik ter zij van mijne eenzame baen, Bij distels en doornen, een roosken zien staen: Een roosken, dat vast, onder 't bloemenkransstrengelen, Der hand was ontglipt van voorbijvliegende engelen; Een roosken des hemels op aerde gestrooid; En dat er den droeve ten troost is gegroeid. En toen ik het hemelsche roosken daer vond, Toen blonk er een hemelsche lach op mijn mond; Toen viel er een traen op de bloeme, uit mijne oogen; En 'k dankte den geest, dien mijn smert had bewogen, Den engel, die haer op mijn baen had gestrooid; Maer 't klonk: niet voor dij is het roosken gegroeid! [pagina 53] [p. 53] En echter, het lokte mijn herte zoo zacht! Het stond daer en glom als een ster in den nacht, Een sterre, die eensklaps door 't zwart van den hemel, Den dolende toelacht, met vriendlik gewemel, Het lampken der hoop voor zijne oog weêr ontgloeit; En ach! niet voor mij is het roosken gegroeid! En 't wiegde op zijn donzigen steel zoo gerust, Door troetlende windjes in sluimring gesust! 't Verspreidde om zich heen zoo'n verkwikkende geuren, 't Ontplooide zoo ergloos het goud zijner kleuren, 't Fluweel zijner blaedjes met dauw nog besproeid; En ach! niet voor mij is het roosken gegroeid! En hemel! zoo eenmael een nijdig orkaen Het jeugdige bloemeken neder kwam slaen! Zoo eenmael een regen het woest kwam verpletten! Een worrem zijn schuldeloos hertje besmetten! Eén zonnestrael, slechts wat te fel, het verschroeit! En ach! niet voor mij is het roosken gegroeid! O! zoo het voor mij slechts gegroeid ware op aerd, Ik hadde 't als 't licht mijner oogen bewaerd; [pagina 54] [p. 54] Ik hadde 't beveiligd voor regen en stormen, Voor 't branden der zon en het knagen der wormen; Maer, licht dat het hier voor geen sterveling bloeit? Helaes! - toch voor mij niet is 't roosken gegroeid! 1844. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij