| Op 'n pas. Op een keer, bij gelegenheid. |
| Met 'n zet. In de gauwigheid. |
| Grof garen spinnen. Afrazen, afbrommen, een standje geven. |
| Tusschen twee lichten. Tusschen licht en donker. |
| De pap zout koken. Iemand het leven zuur maken. |
| An 't end. Zwaar vermoeid. |
| Stik an de latte. An 't end in den superlatief. |
| Verzonnen. Luchten, verluchten. De boerin is aan 't verzonnen, als ze boven- of onderkleeren, die weinig of niet gedragen worden, maar
meestal in de kast opgesloten blijven, op een mooien dag in de zon hangt of legt. ‘Dan geet er
de moffe lucht af, en 't goed verspocht ook nie, weet i?’ |
| 'N metworst noar 'n stuk spek gooien. Een schelvischje uitgooien om een
kabeljauw te vangen. |
| 'N valschen eed doen. Eten van 't overschot van 't pot-eten, van 't middagmaal, dat voor een ander of eigenlijk als 't uitschot van de
spijs voor kat of hond bestemd is. De zoogenoemde pottenschrapers, ‘hier of
doar in 'n huusholdinge’, maken zich schuldig aan overtreding van het negende gebod. |
| Weg-'t-'n-weer. Hier en daar en ginds, overal, dikwijls. |
| Geen kuken van één Mei zijn. Niet van vandaag of gisteren zijn.
Uitgeslapen, gaar. |
| Anspan kriigen. Een maat, een makker, een medehelper bekomen. |
| Met 't kond in de botter. In den vetpot. |
| Geen gebrek ergens in schieten. Geen doorzicht hebben, geen ge- |
Auteursrechtvrij