Tragedie ofte treur-spel, van Edipes en Antigone

Het vierde bedrijf, de vierde uytcomst.

Antìgone, Ismene, Macolphus.

Antigone

Aensiet ô Thebes-Stadt wat dat in u gheschiet,
Aensiet mijn leste quel, aensiet mijn lest verdriet,
Aensiet helaes! de geen die nu onrecht moet sterven
Aensiet doch eens de geen die den doot sal verwerven,

[fol. E4v]

 

Adieu ô Tigers hert die my nu brenght in lijden.

 

Ismene.

 

Ach gheeft selven u troost, na droefheyt komt verblijden,

 

Macolph.

 

Kom kom want ghy moet voort, maeckt niet veel ghetiers.

 

Antigone

 

Adieu alles wat leeft, adieu mijn Suster fier,

 

Want nimmer sult ghy my meer levendich aenschouwen,

 

Adieu gentiele Maecht de fleur van all' Ionckvrouwen.

 

Adieu segh ick voort lest ick langer niet en wacht,

 

Want nae een Hemels glori ick stadelijck na tracht

 

Ismene.

 

Adieu mijn eenich hert, adieu mijn meeste glory,

 

Antigone

 

Adieu mijn zielens vreucht, ick houd het in memory.

 

Ismene.

 

Om dat ick heb ghewracht een dinck uyt caritaet

 

Wt caritaet en liefd' maer laci uyt geen quaedt.

 

Ey geeft u selven troost en wilt doch niet verschricken

 

De blijtschap om te zijn uyt quel sal u verquicken,

 

Sterft ghy, u glory niet en sterft, maer altijdt blijft

 

In een memori vast, waer door ghy deucht beklijft:

 

Men sal ghestadelijck u sterfdach gaen vieren

 

Gh'lijck een hemelsch Goddin met schoon ghesanck vercieren.

 

Antigone

 

Adieu vergulde Son root verwich van coleur,

 

Adieu Hemon mijn Lief de keur van al de keur

 

Adieu speelnooten al, adieu eel Borgerye

 

Adieu ô Tigers hof, vol snoo verraderye

 

En tot den lesten dach dat ick mee sterven sal,

 

Met noch veel ander meer, binnen dees Thebes wal.

 

V naem sal sijn vermaert rontom aen s'werelts canten,

 

By hooghen en by leech, by Princen en gesanten.

 

Tot aen den lesten dach, dat alles sal hier staen,

 

Iae noyt noch nimmermeer, sal uwe faem vergaen.

 

V prijs die is te groot, om licht'lijck te vergeeten,

 

Want alles schier dat leeft, sal hier altijdt van weeten.

 

Macolp.

 

Ghy maeckt u teem te lang, ick wacht nu langher niet,

 

Vermaenter niet meer af, want dat is al gheschiet.

 

Antigone

 

Com com: ick ben te vreen, ach laet ick u eens kussen,

 

Om voor de leste mael, mijn hertens quel te blussen.

hier sluyt se Macolphus vast sonder toneel te gaen.

 

Nu is het al volbracht, 'tgheen my strengh wert belast,

 

Want zy is nu in't gadt, en wel gheketent vast;

 

Nu salmen seer haest sien, wat datter sal ghebeuren,

 

Of Hemon noch om haer, soo bitterlijck sal treuren:

 

'K verlangh te hooren hoe't in't eyndt noch sal zijn:

 

Dan 'k denck sy sterven sal, van herts rou, en van pijn.

 

Hoewel men cant niet raen, 'tquaet kan hem oock wel keeren,

 

Patientie dat is goet, de tijdt sal't ons wel leeren.

Binnen.