Tragedie ofte treur-spel, van Edipes en Antigone

[fol. 4v]

Klinck-dicht·

Ter eeren, VVillem de Baudous.
Op zijn Edipes ende Antìgone.

COmt Rijm beminders al (die svvanger gaen te gader

Van const en vvetenschap) leest nu dit droevich Spel,

VVaer in de deucht omhelst, de kuysheyt, onrebel;

Het vvelck toont Antigoon, tot haer beminde Vader.
Ey lievers vande deucht! comt, comt dit doch vvat nader,

Pluct uyt dit schoon gedicht, Rijm-vvoort-jens, sonder quel,

VVant hier is stofs genoech, vermits Baudous seer snel

En braef in't dichten is, comt Leser zijt een rader

Van 'tvvel-gemaeckte Spel, de schoonheyt daer van tuygt,

‘t'Is vvijslijck datmen uyt het nut, de soetheydt, zuyght.’
Vol-mondich kan ick niet (ô Baudous!) meer uyt brommen

V diep ghevvortelt, of u scherp-sinnich verstant,

Met mijn (te slecht) ghedicht, of Rymerijt-je: vvant

V lof veel hoogher is, als 't spits Parnass gheclommen.

Heyndrick Lambertsz Roghman. VVie blijft als een?