Tragedie ofte treur-spel, van Edipes en Antigone

Klinck-dicht.

GH'lijc Pheb' d'aerd'bodem licht en heuch'lic doet verblyden
Soo oock dees rymery door tlieve soete dicht,

Mijn hert, mijn geest, mijn lust, manhaftich heeft gesticht,

Midts 'tloecke sins beleyt voorbeeldet sonder myden:
VVat onrecht vverct, en meed' vvat deucht hier al moet lyden,

Hoe dat een vvreede Prins zijnd' van het goet bericht

Zijn vvrevel moet betoont, een streng strafsvvaer gevvicht,

Die nochtans hoort te zijn deuchts krooner 'tallen tyden,
Dus Leser met aendacht vvickt reden nae't behoort,

En LEERT IN TIITS het goet: de vvreede vvreetheyt smoort

Laet dit spel spiegel sijn gestadich voor u oogen:

Hebt mely onder 't recht ghy grooten 'tis u eer,
En redens eer, die vvint die herten meer en meer,
Maer vvreede onrechts vvil doet vaeck veel niet vermoghen.

VVie faelt mach keeren.