De warachtighe historie van doctor Johannes Faustus
(2004)–Carel Baten–
Auteursrechtelijk beschermdVan een versamelt crychsheyrGa naar margenoot6 teghens den vryheere, denwelcken Doctor Faustus aen des keysers hof eenen hertshoren op syn hooft getoovert badde; int 19e jaer van synder ghelofte.DOctor Faustus reysde na YslebenGa naar margenoot7 ende als hy nu ten halven wege was, so sach hy seven peerden op hem toerijden. Hy kende stracx den heere ende hy wiste dattet den grave was die hy wel eertijts de hertshorens -in des keysers hof- opt hooft ghetoovert hadde. Desen heere kende oock desen Doctorem Faustum seer wel. Daeromme dat hy zijne knechten liet stilhouden, hetwelcke Doctor Faustus merckende, hem op eene hoochde begaf. Ende als sulcx den vryheere | |
[Folio 51r]
| |
sach, so liet hy op hem rennen met bevel hem stoutelickGa naar margenoot1 te doorschieten. Daeromme dat sy oock des te stouter op hem los dructenGa naar margenoot2.aant. Maer hy verloor hem stracx uut haerlieder ghesichte, mits dat hy hem onsichtbaer maken conde. Den voorseyden vryheere liet op de hoochde stiilehouden oft men hem erghens int ghesichte ghecrijgen conde. Met dies so hoorden sy onder in den bosch een groot gheraes van basuynen, van trompetten ende van trommelen. Oock saghen sy datter sommige hondert peerden op haer toereden. Dit siende, setten zijt op den loop. Ende als den vryheere neffensGa naar margenoot3 den berch meynde henen te rijden, soo stont aldaer eenen grooten hoop ghewapende crijchsvolcks, die op hem wachten. Dit siende, nam hy eenen anderen wech. Ende strackx sach hy aldaer eenen grooten hoop ghewapende ruyters. Daerom dat hy noch eenen anderen wech kiesen mosteGa naar margenoot4, op denwelcken hy oock, gelijck tevoren, oock een slachorden vant, hetwelcke hem also tot vier ofte vijf plaetsen bejeghendeGa naar margenoot5, ende dat so menichmaels als hy meynde eenen vremden wech te kiesen. Ende als hy nu sach dat hy nerghens wech en conde ende dat ment op hem gheladenGa naar margenoot6 hadde, so rende hy tot het crijchsvolck in, tsyGa naar margenoot7 wat perijckelGa naar margenoot8 dat hem daeruut soude mogen ontstaen ende vraechde waerom dat men hem also van allen canten beset hadde ende op hem was wachtende. Maer niemant en gaf hem eenighe antwoorde, totdat eyndelick Doctor Faustus tot hem uutghereden quam, waerna dat hem den vryheere rontom besloten vandt. Ende hy hielt hem voor dat hy hem soude ghevanghen geven; so niet, so soude hy sien hoe dat men met hem soude handelen. Desen vryheere en meynde niet anders dan dattet een warachtighe slachordeninghe was, hoewel dattet niet dan tooverye en was. Daernaer beval Doctor Faustus dat sy alle haer gheweyrGa naar margenoot9 goetwillich souden overgheven ende daernaer de peerden. Ende in plaetse van dien, soo brachten sy haerlieder andere ghetooverde peerden ende gheweyr ende Faustus sprack tot den vryheere, dewelcke Faustum niet meer en kende: ‘Mijn heere, den oversten deses leghers heeft my bevolen te segghen dat ghy voor dese reyseGa naar margenoot10 also voortsreysen sult, omdat ghy op eenen toeghereden hebt die | |
[Folio 51v]
| |
by den voorseyden oversten om hulpe ghebeden ende aenghesocht hadde.’ Als nu den vryheere in de herberghe quam ende zijn knechten de peerden te water reden, so verswonden alle de peerden, soodat de knechten schier verdroncken waren ende moesten also te voete wederomme nae huys rijden.aant. Den voorseyden vryheere, siende zijne knechten te voete gaen, die alle tsamen nat ende slijckerichGa naar margenoot1 waren, ende van het verswindenGa naar margenoot2 der peerden, wierdt stracks ghewaer dat anders niet en was gheweest als des Doctor Fausti tooverije die hy noch eens tevoren aen hem bewesen hadde ende dat alles hem tot zijnen schimp ende spot. |
|