De warachtighe historie van doctor Johannes Faustus
(2004)–Carel Baten–
Auteursrechtelijk beschermd
[Folio 42r]
| |
SOmmighe studenten uut Hungarijen, uut Polen ende uut Oostenrijcke, die met Doctor Faustus tot Wittenbergh gheconverseert hadden, baden Doctor Faustus inGa naar margenoot1 de misseGa naar margenoot2 tot Leipsich met haer te reysen om deselve te siene ende wat cooplieden dat aldaer tesamen comen, ghelijck sy oock aldaer moesten wesen om eenich ghelt te ontfanghen. Doctor Faustus dede haer gheselschap ende alsoo sy nu tot Leipsich herwaerts ende derwaerts ghinghen wandelen om de universiteyt met de stadt te besien, soo quamen sy voorby eenen wijnkelder gegaen, in denwelcken dat sommige aerbeyders besich waren om een seker vat wijns uut den kelder te brenghen. Maer sy en costensGa naar margenoot3 niet uut ghecrijghen, hetwelcke Doctor Faustus siende, sprack: ‘Hoe stadyGa naar margenoot4 alsoo en saffeltGa naar margenoot5, daer uwer nochtans sooveel zijn? Een man alleene behoorde sulcks te doene, wanneer hy hem daernaer wiste te schickenGa naar margenoot6.’ De aerbeyders, dit hoorende, worden gramGa naar margenoot7 ende gaven hem spijtighe woorden, mits dat sy hem niet en kenden, gelijck dit volcksken wel te doene pleecht. Maer alsoo de coopman vernam welcke de oorsaecke haers twists was, so seyde hy tot Fausto ende tot zijnen ghesellen: ‘Welaen, so verre alsser yemant onder ulieden is die dit vat wijns alleene can uut crijghen, soo sal hem tselve gheschoncken wesen.’ Doctor Faustus was haest ghereet ende hy tradt stracks in den kelder, sette hem bovenop het vat, ghelijck op een peerdt ende reedt daermede uut den kelder, daerover hem alle de werelt verwonderde. Ende den coopman verschrickte daerinne, want hy en dachte niet dat sulcks soude moghen doenelick wesen. DanGa naar margenoot8 alletijdt moeste hy zijne belofte houden ende Fausto het voorseyde vat wijns laten volghenGa naar margenoot9, die tselve zijne ghesellen ten besten ghaf. Ende sy noodden meer ander goede vrienden daertoe, sodat sy sommighe daghen daerover ghenoech te slampampenGa naar margenoot10 hadden, ende wisten genoech van het geluck tot Leipsich te segghen. |
|