De warachtighe historie van doctor Johannes Faustus
(2004)–Carel Baten–
Auteursrechtelijk beschermdVan eene gesticulatieGa naar margenoot5, waermede dat eenenGa naar margenoot6 boer vier raders van den waghen in de locht wechspronghen.DOctor Faustus was tot BruynswijckGa naar margenoot7 ten huyse van eenen maerschalckGa naar margenoot8, die doen-ter-tijdt in de teerende sieckteGa naar margenoot9 lach, om hem te helpen by hem beroepen. Nu hadde Doctor Faustus dit ghebruyck dat hy selden reet ofte voer, maer ginck alletijt te voete, waerhenen dat hy soude mogen beroepen zijn. Als hy nu dichte by de stadt was ende de stadt voor hem sach, so bejeghende hem eenen boer met vier peerden ende eenen ledigen wagen. Desen boer sprac Doctor Faustus vriendelick aen, opdat hy hem soude willen laten opsittenGa naar margenoot10 tot voor de stadt, hetwelcke hem desen boer weygherde ende seyde dat hy sonder dat ghenoech int uutvaren te voerenGa naar margenoot11 soude hebben. Nu en was Doctor Faustus dese begheerte gheen ernste, maer hy en heeft desen boer daermede maer willen proevenGa naar margenoot12 of by hem wel soveel beleeftheyt wesen soude. Maer Doctor Faustus sette den boer dese ontrouweGa naar margenoot13 (gelijc sulcx veel by de boeren | |
[Folio 41v]
| |
is) seer wel betaelt ende sprack tot hem: ‘Ghy plompen ezel! Omdat ghy my dese onbeleeftheyt hebt bewesen, ghelijck ick wel dencke dat ghy alle andere doet ende sonder twijffel ghedaen hebt, soo moet ick u dat betaelt setten. Ende ghy sult uwe vier raderen, by elcke poorte eene, gaen halen.’ Daerop spronghen die raders in de locht wech, soodat elcke radt voor eene besondere poorte der stadt Bruynswijck ghevonden was sonder dat yemant ghemerckt hadde hoe dat sy daer ghecomen waren. Des boeren peerden vielen oock neder ter aerden alsoft sy haer niet meer en hadden connen roeren, waerdoor dat den boer seer verschrickte ende hy en liet hem anders niet duncken dan dattet een besondere straffe was vanweghen zijne onbeleeftheyt, sodat hy Faustum, al weenende ende met ghevouwen handen, badt -zijne kniën buyghende- dat hy hem sulcks wilde vergheven ende bekende dat hy alsulcken straffe seer wel verdient hadde. Hy beloofde sulcks niet meer te doene. Doctor Faustus, mede1ijden met hem hebbende, seyde, hy soude toesien dat hy sulcks niet meer doen en soude, midts datter gheen schendigherGa naar margenoot1 dinghen en was als onbeleeftheyt, daeronder dat alsulcken stouticheytGa naar margenoot2 ghemenght was. Ende hy seyde hem dat hy aerde opnemen soude ende werpen die op de peerden. So souden dese1ve wederomme opstaen ende ghesont wesen, hetwelcke oock alsoo gheschiede. Daernaer seyde hy tot den boer: ‘Uwe onbeleeftheyt en mach niet teenemael onghestraft wesen, maer ghy moet met ghelijcker mate betaelt worden. Midts dattet u dochte een groote moeyte te wesen dat ghy een goet man op uwen ledighen waghen soudt hebben laten sitten, daerom suldy uwe vier raders gaen soecken by vier poorten der stadt, alwaer dat ghy die vinden sult.’ Den boer ginck daerhenen ende hy vandtseGa naar margenoot3 aldaer, ghelijck hem Faustus gheseydt hadde, ende brachte die met grooten aerbeytGa naar margenoot4 ende met groote versuymenisseGa naar margenoot5 aldaer den waghen was. Ende aldus loonde de onbeleeftheyt haren meester. |
|