Nieu liedt-boecxken inhoudende verscheyden liedekens op die principale feest-daghen ende ander heylighe daghen vanden jaere
(1614)–Rumoldus Batavus–
AuteursrechtvrijOp die wijse: Gheen meerder ghenuchten op eerden en is etc.Aenhoort ghy Christenen ionck en out,
Vanden heyligen Marthinus stout
Nu inden hemel hooch verheuen
Hy vreesde Godt van zyn ionghe iuecht
Ghy ionckheyt v hier aen spiegelen muecht
Om oock heyliclijck te leuen.
Sijn ouders waren ongelouich en quaet
Hy volchde den crijch onder den Apostaet
Iulianus den Godtlosen
Het christenen en heeft hem niet besmet
Godt heeft hy altoos voor oogen gheset
Die heeft hem oock verkosen
Het gheviel eens op eenen tijt
Dat Martinus tot Amiens de poorte in riet
Om een aelmis worde hy gebeden
Hy hadde geen gelt, maer weinich cleer
Daer trock hy wt sijn selfs gheweer
Sijn mantel an tween ghesneden.
Hy gaf den armen den eenen helft
Het ander deel behielt hy selfs,
Dus ginck hy daer heenen rijden
Al hebben sijn gesellen hem bespot
Hy achte het weinich, maer vreesde Godt
Met den armen hadde hy medelijden.
Christus heeft hem des nachts veropenbaert
Die cracht der aelmis wort hem verclaert
Dus ginck ons Heere hem verthoonen
| |
[pagina 108]
| |
Door een Visioen, sach Martinus hem daer
Als of hem die halue mantel gegeuen waer
Dwelck hy Martinus wilde beloouen.
Hier na Martinus den crijch verlaet
By den Biscop Hilarius dat hy gaet
Tot den doop is hy ghecomen,
Hy reysde hier na zeer wijt ende veer
Sijn moeder bekeerde hy totten Heer
In duechden heeft hy toegenomen.
Die moordenaers hebben hem eens aengetast
Maer hy betroude opten Heere soo vast
Gods woort deede hy haer leeren
Daer schiede groot wonder op dat pas
Hy die te voren een Moordenaer was
Ginck hem nu tot Godt bekeeren.
Den duyuel heeft hem dickwils laten zien
Martinus waer herder als eenen stien
Door Gods woort heeft hy hem verdreuen
Veele Miraeckelen deed’ hy in zijnen tijdt
Tot Tours is hy Biscop ghewijdt
Drye dooden verbadt hy het leuen.
Eerstmael was hy een duechdelijck man
Maer doen hy zyn bisdom had ghenomen an
Om een ander by hem selfs te leeren,
Hy leefde als Monnic, die dicwils badt
Hy waeckte veel, maar weynich hy adt
Dus ginck hy inden wech des Heeren.
Hy smeeckte den keyser noch Coninck niet
Soomen hoort dat nu veele gheschiet
Dan die waerheyt stelde hy bloden
Hy bleef stantastich zo hy waer
En strafte het quaet wel inden sondaer
Oock daermen hem ter tafel noden.
Met Gods Engelen was hy alzoo gemien
Die hy sprack, en haer dickwils lieten sien
O Weerdighe Marthinus verheuen,
Ghy hebt altijts Gods glorij ghesocht
| |
[pagina 109]
| |
En hebt uwen tijt zoo ouer ghebrocht
Die croon des hemels is oock gegheuen
Martinus was out nu tachtentich iaer
Doen worde hy de doot oock ghewaer
Sijn broeders dede hy daer vergaren
Hy gaf haer een zeer schoon testament,
Veel goede leeringhe heeft hy haer ingeprent
Den wech des Heeren dede haer verclaren.
In een hayren cleet, en op d’assche hy lach
Met die ooghen dat hy ten hemel op sach
O Heer wilt ons dien gheest oock gheuen
Den duuel heeft hem noch zoo verslondt
Dat hy Gods dienaer becooren soudt
Maer hy heeft dien van hem verdreuen.
Dus gaf Marthinus God zynen geest
Die daer voor den doot niet en was beureest
Noch en weigerde oock niet te leuen
Sijn doot lichaem was alzo schoon ende claer
Als of hy niet ghestoruen en waer,
Denckt hoe hy nv is by Godt verheuen
Ghy herders slaet v ooghen op desen vrient
Die zyn ampt also wel heeft bedient
Laet v Marthinus zyn een exempel
Want Gods huys is nv zeer desolaet
Bidt Godt, dat hy afwent het quaet
En alzoo wil suyueren sijnen tempel. Amen.
|
|