Poemata

Harlemvm.

VIcta Pharos, fractique obices, & vincula Nili,

Et Pelusiaco littore fixa ratis,

Serratiq́ue mihi recitant encomia dentes,

Et procul externo sidere surgit honos.

Invidet excusas populosa Moguntia Musas,

Quodque meum est, laudis iactitat esse suae.

In me alium solers Batavus miratur Apellem,

Pictaque Parrhasiâ subdola vela manu.

Inventis arguta meis accedit Arachne,

Daedaleoque suum pollice texit opus.

Arma Toletani sensi crudelia Martis,

Incubuitque meis civibus atra fames.

Nec satis est pugnasse viros. his mascula portis

Pro patria mulier stat cataphracta suâ.

At frustrà me Delpha iuvas. sum praeda Philippo,

Barbaricus victa miles in urbe furit.

Haec didici, voluiq́ue pati. Nunc adspicis hospes

Tempora fortunae prosperiora meae.

Hîc mihi vicinâ Nereus admurmurat undâ,

Et propiùs colles tollit arena suos.

Illic umbrosis se condit Delia lucis,

Explicat & laetas arbor opaca comas.

[p. 203]

 

Divisam me Spara secat, qui laxior undis

 

Fit lacus, & vastis luxuriatur aquis.

 

Arridet Natura foris. sed doctior in me

 

AEmula Naturae crebra reperta manus.