Poemata

[p. 189]

Honori Doctissimi, Praestantissimique Iuvenis, Henrici Thibavtii, Middelb. Zelandi, Cum In celebri Batavorum Academia juris utriusque Doctor publicè renunciaretur.

CVr rapidos, Natura, stupes Hyperionis ignes?

Totque per aethereas sidera rapta domos?

Cur rapidum Tanain, rapidum miramur Araxem,

Quasque ciet celeres grandius aequor aquas?

Isthmia cur iactant veloces compita currus?

Quoque ruant Hiero, Strepsiadesque gradu.

Cur celeres medio miramur frigore Finnos?

Missaque Parthorum tela retorta manu?

Haec sua mirari miracula desinat orbis.

Quo spatio velox mens quoque currat, habet.

Adspice, per vastas rapitur Thibautius artes,

Et celer ingenio fervidiore ruit.

Quem vix carceribus dimissum vidimus ipsis,

Palladio adspersum pulvere meta capit.

Tempora sedulitas, ipsos praevertit & annos,

[p. 190]

 

Satque habuit studijs annumerasse dies.

 

Non hunc currentem fallax temorata Calypso est,

 

Sirenumque leves detinuere chori.

 

Nec sua Titanis porrexit pocula Circe,

 

Aut Paphos in curas traxit amica suas.

 

Fraudibus Hippomenes rapidam Schoeneida tardat,

 

Ille suum rectis passibus urget iter.

 

Quoque prior virtus, properat iam gloria cursu,

 

Caesareoque Themis cingit honore caput.

 

Accipe praeclari specimen, Toxander, Ephebi,

 

Quemque tibi format terra Batava virum.

 

Quae distincta fluit, iuveni confunditur aetas,

 

Quique puer sapuit, praevenit arte senem.