Poemata

[p. 188]

In disputationem Medicam Doctissimi Viri Everardi Voscvyl, antehac Ecclesiae Campensis Ecclesiastae.

LAEta salutiferi docui praeconia Christi,

Primaque res Superûm pandere cura fuit.

Crimina dissecui, populo peccante, Machaon;

Et medicam sensit plebs malesana manum.

Tunc animae curator eram; divinaque nostro

Affulsit miseris civibus ore salus.

Languida nunc poscunt nostrae solatia dextrae

Corpora, & humanam plurimus aeger opem.

Sic sanare mihi semper, propriumque mederi est,

Et dum sors medicum non sinit esse, creor.

Altera scripta placent, atque altera pharmaca. coeli

Arbiter ex tardis fecibus optat opes.

Quid rides Fortuna? iuvat concedere fatis,

Solamenque mali non leve, posse pati.