Poemata

Versus inscripti Albo I. Neoportii in Galliam abeuntis.

CVi gravitas perspecta domi est, moresque severi,

Verbaque Belgarum digna supercilio;

Celtarum iam adsuesce sonis, facilique loquelae,

Aptaque amatorum gestibus ora refer.

Quàm distat Gallo Batavus. levis ille, celerque est,

Hic sua sed pigrâ pondera librat humo:

Et numerat lentè voces, quas Sequana fundit,

Quaeque rapit Ligeris nomina, Musa trahit.

[p. 187]

 

Ille suis foecunda petit carchesia mensis.

 

Huic natat angusto garrula crusta mero.

 

Illi terra parens languentes sufficit artus,

 

Huic meliora calens semina flamma dedit.

 

Ille miser vacuam multùm suspirat ad arcam.

 

Hic salit, & quamvis sit levis aere, canit.

 

Ille sacer Bromio, sacer alter Amoribus ardet.

 

Et geminos perdunt vina, Venusq́ue viros.

 

Hunc furor, illum armat ratio. morosior ille est,

 

Blandior hic mores perficit arte suos.

 

Nec leve discrimen faciunt braccaeque, comaeque,

 

Et caligae, & doctâ barba resecta manu.

 

Cunctorum Batavi mimi sumus: extera multum

 

Gens placet, & sordent, quae placuere domi.

 

Iamque redux patrios ignorat Belgica mores,

 

Paneaque dedidicit quae mala, plura refert.