|
| |
In honorem Ornatissimi, Doctissimiq́ue, Iuvenis, Iohannis Bodaei à Stapel, Quum in Academiâ Lugduno Batavâ Medicinae Doctor à doctissimo Viro D. Adolpho Vorstio Medicinae Professore publicè renunciaretur.
VEteres Pelasgi, palliata natio,
Et vos togati gentis Italae patres,
Veneranda senio turba, prisca gloriae,
Et eruditi prima nominis parens;
Quos ipse quondam mille morborum vices,
Gratasque vitae Cynthius docuit moras;
Tunc, cum renatum Virbium mundo daret
Ars AEsculapi, territisq́ue curribus
Discerpta membra redderet Phoebi puer.
Et tot cadentis Graeciae Phrygum manu
Sagax Machaon duceret lentè neces:
| |
| |
Spectate Batavos, Belgicaeque porticus
Augusta templa, litteratorum domum,
Sedes amoeno destinatas otio,
Circumque honoris, & bonae famae scholam.
Maiora certè, nec probata Cecropi
Momenta laudum posteri persolvimus
Doctae Iuventae, quam laboris orbita
Ad summa rerum vexit, & scientiae
Ardor profanis segregavit usibus.
Tollit superbâ sede praeclarum caput
Phoebi sacerdos, & decus subsellij
Sublimioris altius mentem vocat;
Nec humile quicquam, seculique ineptias
Apinasque vulgi, futilesque naenias
Spectare suadet. Laxat effusos sinus,
Virumque monstrat digna maiestas togae.
Et ille celsas pileus radens comas,
Insigne pulsae servitutis, libera
Placitis magistri sensa doctorum expedit.
Semperque servum, semper obsequens pecus,
Et usque sectans antecedentum gregem,
Erectus odit; nec faventibus Deis
Didicisse credit, qui docere nesciat.
Digito coruscans annuli solers labor
Precium sciendi pensat, & tot artium
Tractus patentes, disciplinarum modos,
Totumque Phoebum circulo claudi docet.
Sociata dextrae dextra Musarum fidem
Adiurat obses, symboloque publico
Damnat Camoenas mentis indigas bonae,
Sterilesque rixas litterarij fori.
| |
| |
Hîc saevientes commatum super situ
Criticas cohortes & minaces paginas:
Hîc obsoletis sordibus Pacuvij,
Vel discrepante lectionum indagine,
Blattaeque morsu, dentibusque araneae
Enata bella, rupta fratrum foedera,
Odijsq́ue foeta pectora, atque irâ gravi.
Nunc clausa celsis charta pulpitis iacens,
Hoc scire nos vult, quod reservat abditum.
Nunc ipsa celsis charta pulpitis patens,
Crebro labantis ingeni prodit vicem.
Dum nostra facili miscet ignorantiâ
Humanus error scita, nec totam cupit
Aut se videri, vel recondi veritas.
Non ista Pallas sedibus sanxit suis
Monumenta laudum, nec nepotibus Remi
Corona doctum dignior cinxit caput.
Non sic Lyceo, non Cleanthea domo,
Non Socratea gente prodijt puer,
Qualis sub axe Belgico famae vadum
Tentat Bodaeus, invidique nominis
Decus reportat, & serenum verticem
Laetus paternis inferet penatibus.
Habet omnis aetas aestimatores boni,
Sapientiaeque rarioris arbitros;
Non pretia recto defuere, non favor.
Suique magnis debiti virtutibus
Plausus fuere, nec recentis seculi
Aut posterorum cura segnior fuit.
Nunc vos favete, quotquot herbarum trahit
Insons cupido, tu Camoenarum pater,
| |
| |
Latè patentis magne lustrator soli,
Et tu virentes Flora diducens sinus,
Manesque, clarus quos beavit Atrebas,
Fovete Iuvenem, quem triumphali vehit
Doctrina curru vestra non segnis sacra
Veneratus hospes, graminum quidquid suis
Extrusit agris vasta mundi machina,
Ter mille servat paginis reconditum.
Illi corollam Di, deaeque nectite,
Ter mille textam frondibusque & floribus.
Sic doctus ille mille graminum lector,
Examinator mille fibrarum sagax,
Censor colorum, mille promus nominum,
Herbasque pernox interens & exedens,
Herbis tegatur vivus, herbis mortuus.
|
|
Auteursrechtvrij