Poemata

[p. 159]

Clarissimo Viro, Petro Scriverio, post accuratam Martialis Epigrammatarij recensionem, novam Tragoediarum Senecae, & aliorum Editionem paranti.

DVm luctuosi carminis tragoediam
Molitur orbis, & cruentos induit
Bellona vultus, dum Thyestes, & novus
Tumultuantem pulsat orchestram Creon;
Dum saevus altis Pyrrhus instat arcibus,
Et exsecrandi nurubus adventant dies,
Phryges fugantur, & maritis dissitae
Lugent Creusae, prisca Troas luditur,
In se feroces tota convertit manus
Europa demens, & furentem pellicem
Imitata natis ipsa succenset suis:
Tu Martialis docte Scriveri iocos,
Pariterque grandes vatis Annaei sonos,
Et insolentes foeneras luci novae
Veterum cothurnos, Delphicaeque praesides
Quaesitor urnae litteratorum gregi.

Exsanguis illa nempe conflictatio est,

In quâ triumphum victor & victoriam,
Victusque cladis percipit fructum suae.
Stant bella calamo: nulla regnorum sitis,
Aut invidenda regibus cubilia

[p. 160]

 

Materia litis. obsitos foedo situ

 

Purgare sensus, involuta pandere,

 

Et impeditos lectionum compedes,

 

Erroneamque vindicare dexteram,

 

Hoc agitur omne, quisquis Oedipus fuit,

 

Aut Sphinx acuta, vel peritus arbiter,

 

Applaudit illi tota censorum schola,

 

Musisque amicis gloriae palmam refert.

 

Hac arte lacerâ pelle foedus Hercules

 

Nitet serenüs. gaüdet excuti suos

 

Atreus furores, & Thyestis ferculum.

 

Hac arte rursus Oedipus felicior

 

Lumen recepit; temporumq́ue iniuriâ

 

Distractus iterum Virbij currus ruit,

 

Sed restitutus. proximum Phoebo caput

 

Tiresia divûm clarius pandit fidem,

 

Oracla reddens. rapta filij manu

 

Redit Iocastae vita, teque vindice

 

Adest petitus omnibus votis Creon.

 

Quin Hecuba multis involuta plexubus,

 

Vt dixit olim, filios plangit suos.

 

Fugiens Iason redditur, mater furens

 

Discerpta multis membra colligit locis.

 

Sed ille laeso celebris AEgisthus thoro,

 

Et bellicosi coniugis coniunx latro,

 

Dolent nefandum litteris prodi scelus.

 

Alcmena gaudet obsitum caligine,

 

Lentaque secli tabe confectum decus

 

Redire nato. ringitur Caesar Nero,

 

Octaviaeque vellet occasum suae

 

Oblivioso supprimi silentio.

[p. 161]

 

Tu nil moratus monstra, pristinum decus

 

Scenae redonas; dumque picta fecibus

 

Detergis ora, puriùs multò pater

 

Tragoediarum nostra pulsat pulpita.

 

Inimice vates gentis Hispanae, tibi

 

Cur illud adeò gentis Hispanae placet

 

Hostile carmen? cur iniqui littoris

 

Tractas Poëtas? an probare cogimur

 

In hoste dotes? vel novenarum chorum

 

Non tangit ira, si qua Principes ciet?

 

Nec saeva Musas odia sceptrorum premunt,

 

Neuterq́ue Apollo est? Omnis assurgit tibi

 

Recentioris docta seculi cohors,

 

Grataque fasces mente submittunt suos.

 

Sic dum sepultis vindicas scriptoribus

 

Priscos honores, posthumam laudem feres.

 

Non ille lethi dentibus teri potest,

 

Qui litterarum principes vetat mori.